Onwaarschijnlijk: na waar ‘Netflix-scenario’ zijn Belgian Cats opnieuw Europees kampioen
They did it. De Cats zijn Europees kampioen na een waanzinnig slot tegen Spanje (65-67). Wat een comeback. Wat een apotheose. Wat een wedstrijd. Je moet het gezien hebben om het te geloven.
Ze stonden met de tranen in de ogen na het laatste fluitsignaal. Iedereen vol ongeloof over wat er zich in de slotfase had afgespeeld.
Iedereen liep het parket op. De handen in de lucht en dan voor de ogen. Er werd gesprongen, gezongen, gefeest. Emma Meesseman kon haar emoties niet bedwingen. Niemand eigenlijk. Niet de speelsters, niet de fans. Enkel Mike Thibault bleef vrij rustig. Maar zou hij dít scenario ooit al meegemaakt hebben?
De Cats waren op 29 juni 2025 om 21u17 Europees kampioen basketbal. Na een ongeziene slotfase. Eentje vol suspens en vol dramatiek. Wie maakt er een documentaire over de laatste vijf minuten van deze finale?
Het beslissende punt van Delaere
Veel volk en een uitstekende ambiance in Piraeus zondagavond. De Belgische fans waren een honderdtal. En er stonden twee ploegen op het parket die vol geloofden in een EK-titel. Spanje was uit op revanche na de verloren finale van twee jaar geleden tegen… de Cats.
Het was basketbal aan een hoog tempo in het eerste kwart. De Cats startten evenwel nerveus. Met een paar balverliezen en pas de eerste score na iets meer dan twee minuten.
Spanje zat wél meteen goed in het duel.
Fam, Torres, Ginzo, Carrera… Ze maakten het de Cats bijzonder moeilijk. Maar Julie Allemand nam haar ploeg bij de hand. Zij zorgde ervoor dat de achterstand - het was de eerste keer dit toernooi dat Meesseman en co achter stonden na de eerste helft - aan de rust beperkt bleef tot zes punten (37-31).
Het shotpercentage (39,39%) na het tweede kwart moest beter. Vooral de driepunters werden gemist. Slechts drie op vijftien pogingen gingen binnen. Te veel sterkhouders misten precisie, te veel Cats bleven onder hun niveau.
Zonder daarmee afbreuk te doen aan de kwaliteit van Spanje. Het derde kwart zagen we heel even opnieuw de échte Cats. Kyara Linskens ging beter spelen, Meesseman idem dito, Allemand verhoogde het tempo.
En Vanloo scoorde na iets meer dan vijfentwintig minuten haar eerste korf - een driepunter. De stress leek uit de hoofden én de armen. Maar Spanje krijg je niet zomaar klein. Zij knokten zich terug en gingen het vierde kwart in met drie punten bonus.
Voor de Cats werd het alles of niets in de laatste tien minuten. Een ontgoocheling of een delirium. Coach Mike Thibault bleef rustig, tekende zijn gameplan nog eens uit. Het geloof bleef aanwezig.
Maar het werd een enerverend slot. Spanje breidde zijn voorsprong op een bepaald moment uit tot twaalf punten, bij België lukte ineens niets meer. Ballen werden weggegeven, de eerste score viel pas na 5 minuten en 8 seconden.
Toch werd het opnieuw een ware zenuwslag. Een thriller. Want: de Cats vochten terug. En hoe. Met durf, lef en power. Alle remmen gingen los. Allemand bracht haar ploeg terug tot op één punt met zeventien seconden te gaan.
Waarna er dus dingen gebeurden die niemand voor mogelijk achtte. Spanje leed ontzettend dom balverlies, Delaere - weer zij, net als in de halve finale tegen Italië - bracht de Cats op voorsprong.
Een ongezien scenario. Athene werd gek. Toch daar waar de Belgische fans zaten. De Cats hielden stand en pakten hun tweede EK-titel op rij. Portugal. Montenegro. Tsjechië.
Duitsland. Italië. En finaal ook Spanje. Zij waren allen een maatje klein voor de Cats. Hoe nipt het bij momenten ook geweest is: ze zijn back-to-back champions. Ze hebben geschiedenis geschreven. Wat een apotheose. Chapeau. Proficiat.
Meesseman werd na de wedstrijd uitgeroepen tot MVP van het EK. The Most Valuable Player.
Meer dan terecht. Zij is het uithangbord van deze Cats. Degene die het team op sleeptouw neemt en door de moeilijke momenten sleurt. De nummer één van Europa. Een wereldtopper.
Maar in Athene werd ook zij geholpen door ‘unexpected hero’ Antonia Delaere. Hulde aan haar, de onverwachte heldin. Zij trad uit de schaduw toen de ploeg haar nodig had. A killer in disguise.
Het mirakel van Athene. Wat was dat allemaal? Straks mag de Grote Markt in Brussel te klein zijn. Wat een finale. Eentje die we ons tot in de eeuwigheid zullen herinneren.
En herbekijken. On repeat.
Hallo, Netflix?
